Sanki doludizgin küheylan gibi
Gençliğim,son sürat geçti gitti ahh!
Vurulmuş yaralı bir ceylan gibi
Dağların ardına kaçtı gitti ahh!
Eyvah!.
***
Gerçek sandı göz boyama sihiri
Virâne eyledi mamur şehiri
Altın kâse ile dolu zehiri
Bal şerbeti diye içti gitti ahh!
Eyvah!.
***
Kapıldı iğvaya, yöneldi hırsa
Fazlasıyla düşkün yaşadı fors’a.
Sağduyu adına cümle ne varsa
Bilinçsizce bayrak açtı gitti ahh!
Eyvah!.
***
Hayatın yaldızlı süsüne kandı
Toz pembe rengine nasıl aldandı?!.
Birden alevlendi tutuştu yandı
Etrafa kıvılcım saçtı gitti ahh!
Eyvah!.
***
Gayrı bu zıpırlık “yeter!” demedi.
Bu güç,bu güzellik “biter!” demedi.
Kâmile danışıp söz dinlemedi
Kargayı kılavuz seçti gitti ahh!
Eyvah!.
***
Düşünce gür saçlarına kırağı
Hatırladı ineceği durağı.
Çaresiz topladı; tası, tarağı,
Düşkünler yurduna göçtü gitti ahh!
Eyvah!.

Ahmet Süreyya DURNA

Şafak Taarruzu (Şiirler)