yalnızlığın çağrı kağıdı
"söz bağbozumunu ben istemedim"
yüzümü yalnız sana döndürdüm dilimi söze döndürdüm bir rüya ile başlamıştı bir rüya ile bitti beni bulduğundan daha yalnızım şuandan sonra ne olacak diyen zavallılara inat ben gider oldum beni gider yazdılar kaybedenler bilançolarına nerden eminsem oradan yıkıldım ismimden bile emin değilim İbrahim ib-rahim boş bir söz ne münasebet başta değil sonda önsöz yalanlar ve yılanlar barınağı bilmem kaç yüzyıldan kalma ateist/dinci tapınağı arkamda bıraktım sema ile işbirliği içindeyim yıldız namem iddaname kokuyor özüm suç isnat ediyor geçmişe günah işlemek için teşekkül bağırdığımda sesimi duymayanlar ahde vefaya uymayanlar bendendi terk etmeden önce kimsem yok O’ndan başka O’nsuz olmuyor O’nsuz olmuyor O sonsuz anlayalım diye kestirmeden doksan dokuz ] |
doksan dokuz"
Anlaşılmadı şair; nedir 99?