BIRAZ BANA CAN VER
Gittiğinde
Yetim bıraktığın yüreğimi, Ateşlere attın/da gittin! Hüznü boynuma dolayıp, Öksüzlüğe mahkum ettin/de gittin! Ardından çok hasretini çektim, Acılara boğulup aşkına yenildim, Yokluğunun azabında tükendim, Ay doğmaz geceler/de bittim! “Elveda” yolunda tüm çıkmazlar, Gözlerim resmine baktıkça ağlar, Takvimler ömrümden seni çalar, Bu dert beni musalla taşına koyar… Gülen yüzüme, çökünce kabuslar, Saçlarıma zamansiz düşer aklar… Dilime sürgüleri çektin/de gittin! Hasretin vurduğu bu zamanlar, Dinmez oldu gözümde yaşlar, Aldığım nefes, içimde yaralar açar… Yokluğun/da cehennem beni paklar, Soluma sancıları ektin/de gittin! Tüm acılara inat… Aşkına dalar gözlerim. Her gece seni düşlerim… Kimseye sevdanı anlatamaz dilim… Bir elveda ile çektin/de gittin! Beni sensizliğe mahkum ettin… Ve sen her gelişinde, Yüreğimden bin parça götürdün. Gözü yaşlarla bakarken ardından... ’Canım’ bile diyemeden ’gittin! Ben’liğimin firar eden yerinde, . Bir şey söyleyemez dilim. Şimdiler/de adın gizlenir yüreğimde... Sen sessizliğime anlam verirsin, Kendini sevmediğime inandırırsın… Bilmem niye! Ve bir aşk daha yenik düşer korkulara. Sen gittin, ben bittim! Ay, kızıla boyandı, Bu sevda gözlerimiz/de gömülü kaldı... Ruhum sendeyken, Bedenim yalnızlığa soyundu... Oysa sonsuzdu sana olan duygu. Hiç tahmin etmediğim kadar, ’ Sen’le doluydu… Sen “gittim” derken! ’ Ben, peşinden geldim. Ruhumu toprağa gömdüm. Dilimde susturulmuş sevdan, Sessizce kapıyla kapandı gözlerim. Ay! Kızıla boyandı bu gece. Sen; ardına bakmadan gittin! Bir ’canim’ bile diyemeden, Gitinnnnnnn! ’ HASAN DAĞ((KELEBEGIME)) |