Vuslat Türküsü
Göçmen kuşların,
Gözlerindeki özlemde okurum; Gizemli hikâyeni. Yakınlaştırırsın bir tebessümünle, Denizaşırı iklimleri. Isıtırsın içimi. Yorgun düşen yüreğime kanat olursun. Bahar demlerimde. Açar seninle aşk bağımın kırmızı gülleri. Kabuğundaki inci nasıl özlerse güneşi. Ben de öyle beklerim seni. Gel artık, uzatma hasretimi. Ey düşlerimin narini, Gerçeğimin nadide çiçeği! Yoruldu gözlerim, Gözlemekten, Kalmadı feri. Gitme dönülmez diyarlara gel beri. Esirgeme, Hasret rüzgârıyla kavrulan dudaklarımdan, Vuslat buseni. Bekliyorum, Suyu bekleyen toprağın özlemiyle, Gelme ihtimalini. Gül kokan ellerini. Ankara,19.11.2007 İbrahim KİLİK |