YAŞAMA HAKKI VARDI TATLICIK BİR YÜZÜN..Hiç bir şeyden habersiz,savunan hücreler takatsiz Kanında dans ediyordu hastalık yorgun bitap halsiz Nefesim daralıyor anne dedi,bebeğini attı çaresiz Ateş vücudunda kaynadı bir tümör sinsice sessiz.. Hücrelerini kemiriyor içinde masum idi o minik hayaller Pembeydi çiğnediği en canlı renkte ağzındaki şekerler Tükürdü yere baş ağrısı kızardı derisi pare pare şişler Anne ölüyor muyum ben dedi ?başucunda beyaz melekler.. yine kayıp sayfalarım işte şiir kıyısından akan yaşam ile.. LÖSEMİ PEMBECİK MİNİCİK HAYATLARINI İKİYE KESEN KARA BİR MELEK OLMAMALI...HER ŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN ...ARKADAŞLARIMA HAYIRLI BAYRAMLAR DİLİYORUM.. bir baba lösemi olan çocuğu için şu sözleri dile getiriyor’sabahları hasta uyanmanı istiyorum yavrum,olsun sen yinede nefes alıyorsun meleğim... |
ne kadar duyarli yüreginiz var ...
Bursa'ma selamlar ... sevgimle....