Sen hayaller kurarsın aşka dair yaşama dair sevdaya dair,
Kader güler, alırken elinden hepsini bir bir.
Neler ummuş neler bulmuşsundur, ömür denen kapısız han koridorlarında,
Neleri bitirmiş hiç etmişsindir kalemi kırık acılarının süresiz voltalarında.
Sen anlatmaya kıyamazken beslediğin duygularının öznelerini,
Birileri gelir alır götürür yüreğinde sevgi adına olan nelerini, nelerini.
Sen bin bir emekle ekersin yürek bahçene gökkuşağı renkli deste deste manolyalar,
Gelir bir asi rüzgar, her birini teker teker acımasızca yolar.
Oysa bilmez hoyrat yolcu.
Yolunan her manolyada hayat adına yılların yaşanmışlığı var.
Talan olur yürek bahçende sevda adına ne kadar çiçeğin varsa.
Rüzgarlara savurursun haykırışlarını.
Çığlık olur her bir terk edilişin.
Avaz olur gidenlerinin özlemleri yosun renkli gözlerinde.
Kıvrandırır seni yaşadıklarının bedeninde bıraktığı acımasız sancı.
Baharlara küser sarı saçlarının dalgası.
Yazlarla düşman olur güzel gözlerinin hare haresi.
Pencerenden girmez ateşböceklerinin şakrak sesi.
Hoyrat bir sonbahara gebedir umutların.
Ne bugün gelir beklediğin, ne gelecek gibidir yarın.
Bitmiştir umutlara beslediğin ilk baharın.
Sonbahara mahkum beklemlerinle, kışa müebbet bir otobüse benzer hayatın.
Ne baharın gelir ne beklediğin umut otobüsün.
Son durağa geldik der sessizce sesin. İnecek var neredesin…