Burcu burcu hüzünlere garklı hayatında
hüzünsüzlüktür yürek duan.
Nelerden vazgeçer, neleri yaşarsın da mutlu edemezsin deli yüreğini
Terlemiştir İstanbul, sabaha varan gözlerinin uykusuz yastıklarında.
Kaldırırsın ince bileklerine takılı ellerini gökyüzüne,
Okunan ezan sesinin Allah’a seslenen ayetlerinde,
Duaya yatar bedenin. Küsmelerinin gölgesindeyken kelimelerin
Yine duan ona çıkar inadına inadına.
Seslenirsin gökyüzüne. Seni yaratana sessizce.
‘’Eyy Allah’ım !’’ dersin. Koru sendeki emanetimin sahibini.
Bilirsin oysa, müebbet kargolara teslimdir beklediğin.
Bilirsin ulaşamayacaktır sana mutluluk paketin.
Oysa beklediğin paket. başka adreslere teslim edilmiştir çoktan.
Açılmıştır bile hoyrat ellerde.. Kurulmuştur yaşam dar ağacı,
Asılmıştır istese de istemese de.
Belki mutsuz belki umutsuz ama emindir bekleyeninden.
Emindir son nefes kapısına çalana dek bir bekleyeni olduğundan..
Belki de başka şehrin başka terli gecesinden, onun elleri de kalkmıştır semaya,
Biraz mahçup , ama gururla .
Sevdik demiştir sessizce semayı yaratana,
Sevdik Rabbim. Çok sevdik…
Bu dünyada kavuşturmayacaksın bundan eminim,
İzin ver ötekisinde olalım birbirimizin..
Burulur gece. Durur tan yeri. açmaz bekler .
Kainat şahitlik eder böyle bir aşk olamaz diye.
Semaha durur sabah serçeleri.
Güneş gözükür sisli bulutların ardından..
Bu susuşa inat, açar gün ışığı.
Aydınlanır dünya. Gece hüzünleriyle çekilmiştir evine.
Güneş seslenir sarı ışıklarıyla sevdalıları ağlatan geceye.
“Eyy gece!” Aşk yaşanıyorsa, elini uzatacaksın der .
Çaresizliklerine çare olacaksın sevdalıların.
Durma haydi anlat onlara,
Bu dünyada parlamayacaksa da sevdalı gözleri .
Bilmelilerdir ki.
Öbür dünyada tüm ışıklar sevenlere.
Tüm ışıklar Sevilenlere.
Tüm ışıklar sevgililere…