Anlatamadıklarım var hala yüreğimin kıyılarında

Yüzüne cesaret edemediklerim, şimdi sayfalarda !

Hissedip de yazamadıklarım var

Korkularımla yüzleşen hayallerimin içinde...

Dön, bir gece sessizce yaralarımın merhemi teninde ! Dön...!

Dön ki, aşk/ın gülümseyen yüzünü göster bana

Dön ki, vuslatına hasret bu gönül sahibine ulaşsın...

Anla yar . . . !

Ardında bıraktıkların acıtıyor kuytularda

Gözyaşlarım nehir olup akıyor yüreğimin sensizliklerinde...

D e ğ m e . . .!

Dokunma sakın, baktığında beni hatırlamadıklarına...!

Ben hala avuçlarımı açıp

Titreye titreye seni diliyorum kendi kabuğumda...

G i t m e . . . !

Tarif-i imkansız acılarla yoğurma beni..

Gidişinle 4 mevsim kış yaşatma hayallerime !

Seni sevmeyi yazıyorum susmayan satırlara

Tenini tenimde hissedişlerimi,

Kokunla savrulan bedenimi anlatıyorum martılara...

Çok geç olmadan öfkeyle esen fırtınalarda savruluyorum

Tarif edemediğim gidişinle kan-revan içinde uyanıyorum...

Hala etkisinde kaldığım r ü y a/msın artık...

Belki ö l ü m/dür yokluğunun çaresi

Belki de u n u t m a k . . .

Unutmayı beceremem, bilirsin...

Geriye kalan ölümse, / K o r k u y o r u m . . .

Fakat ölmekten değil,

Seni bir daha rüyalarımda görememekten

K o r k u y o r u m . . .

Korkularımı yazıyorum, kalemim bir hayli huzursuz...

Her harfin gözyaşlarını görür gibiyim

Yazdıkça s u s u y or , / sustukça k a n ı y o r . . .

İntihara sürükleyen kelimelerim artık sitemli

Bir / ş i i r / daha sensizlikten heba oluyor . . .

/"NazLı ’nın KıRıK KaLeMinDen..."/