YOLUN YARISINDA YAŞAMAKYeşil zeytin çizer gibiyim gözlerinin bebeğinde acı suyunu bir daha salmasın Bir bakış değil mi çektiğimiz mesafeler diz dize olabiliriz biz bizeyken ama göz göze olamıyoruz işte Kalbe giden yolun geçtiği o ıssız koyda ömrümün yarısına demir atmış ve yeniden doğmuşken bırak da ben yaşamak istiyorum övgülerle değil sevgilerle gönülden gönüle… Kan zehir yudumladığım her gece düşüyorum heceli hecesiz solan yapraklarımdan sen çizgide sendelerken başı boş dünyaya niceleri senden daha cesur diline doladığı yağlı urganın ilmeğine takılmış başa baş giden sözleri geçmiyor ki boğazımdan dize dize dizgide. Şiir sana düştü şairlik de … yaşamak benim hakkım bir hak vardı da sen canlı cenazeyi kefenlemekle meşgulsün Bırakın yazarken yaşadığımız şiirleri yaşarken yazdığımız gibi varsın yazanı şair kalsın gönüllü bir direkte. Meryem Maman (Nene Hatun) 20 Ekim 2012 |