AĞIT..
ERDİNÇ GÖKDAĞ ’IN ANISINA
çaldı ölüm dönüşümün bestesini gömdüm gitarıma parmaklarımı söyleyemem dünyayı... ölüm ne zormuş anne ne çok sevmişim dünyayı gidiyorum sancımla boyadım odamın duvarını yastığımda iki rekat erimiş , bitmiş nefes... düğünü görmeyen gelinlik gibi umutsuz nefesim hastane kokar.. gidiyorum anne sakın uğurlama beni gidiyorum ten dikme bana dikişi tutmaz vedalardan yırtılır canımın oğul elbisesi dikiş tutmaz en çok da çocukluğum ağlar bir de annem... ona başkent . ..................... ömür... |
gözbebeğime
düşler ölü doğar...
en çok da çocukluğum ağlar
bir de annem... ona başkent
.....................
Sizi okudukça bir sırrı çözmüş gibi hissediyorum...
Ne kadar geç olursa olsun, farkınıza varmak çok iyi bir durum...