ATEŞE ATILDIK
bir gülün şavkında,
anıyorum seni dönülmeyecek yolculuğun telafisiz boşluğunda gözlerimizde zamanın hançeri sebepsiz bir yangın gibi sızlayarak.. kalbimde yükselen yağmurların çetin bozkırı bu.. sonsuzluğun uçurumunda gül dağıtan feryad, içimizi cehennem kılma saklı zehrimizin firavunu olduk ateşe atıldık İbrahim olamadık ateş de Kalbi diken olanın gül olmaz niyeti İçimizi cehennem kılma.. bir gülün şavkında anıyorum seni kaybettim dönülmeyecek yolculuğun telafisiz boşluğunda seni bulmaktan yaralıyım.... ömür … 2010 İstanbul… |