DEVRİN DEVLERİErken örter burada bulut güneşi Ne papatyanın öksüz ağlayışı ne de Toprak dinginleşir mezar taşına... Çocuk haykırışıdır geceler burada Kaç acı meşk eder bir gülüşe hayatı Kaç delikanlı sallanır ince boynundan... Arada ellerin gelir aklıma ihtirassız ve yalın Tek başına ellerin... Bazen de gülüşlerin takılıyor akımın çengeline Unutmak güzel şeydir ah bilsen Vursalar sabahlara dek alnımdan Akarsa namerdim tek damla yaşım Söz vermişim çıkarken çatal kapıdan... Üşümesin fidanlar dalda diye Kefene güneş toprağa ayı giydirmiş iz oysa Hangi dev dalga yıkabilir davamızı Bilemezsin ne uzağım diyarına... Umudun tozu dumana kattığı nesildik biz Bazen sadece ellerini sevmiş olabileceğimi düşünüyorum Ellerin oluyorsun bazen Oysa Kim tutar elimizden kan kusarken... Haydutlara, çiyanlara Ucu yanmış mektuplara Zamanlı zamansız asılmalara sevdayız biz... Dokunuşlar bir devrin altın zamanı Saçları gümüş Elleri tunç devrinin büyüklüğü oysa... Süzgecinden geçtik hayatın Hayallerimiz ve biz Oysa bilmezdik saman sarısı yokluğun uykusu... Romanlara benzer sonu mutlu/mutsuz İnatla yalnızlaşıyor eskiyor adım Oysa ben bin yıl yaşayacaktım... Dilek SOYSAL |