Yağmur giyeriz güneşli sabahlarda
Susuz kalmasın diye sahipsiz çiçekler;
Göz ucuyla besleriz her daim köklerini
Vardiyalı fahişeleriyiz karın tokluğuna.

Ve illa bir kız çocuğu ölür aksi gibi
Tam gülmek gelmişken aklımıza;
Cebimize koyar saklarız sonraya
Buruşturulmuş kanlı mendillerimizi.

Ne yıldızlar uyudu yataklarımızda
Utangaç uzay kuşları kanatlanan
Büyüleyici cıvıltılarıyla şafakta
Güneş tokat attığında yanaklarına…

Ama anlatamayız her hatıramızı
Üzülürüz incitmekten çocukları
Bugüne kadar hiç yaşamamış
Ve görmemiş gördüğümüz rüyaları…

Yorgun savaşçılarıyız Venüs’ün
Her sabah cenk ederek doğuda
Karabasan rüyaları karanlıkta
Oklayan kızıl dikenleriyiz Gül’ün.

Tanırsın bizi şakırız darağaçlarında.
Pamuk şekeri olur son arzumuz;
Pembe bulutlar götürmek için
Kaybettiğimiz eski dostlarımıza…