AĞLAMAK VARDI
Susuyor dudaklarım
Donuyor bedenim Tutmuyor bir elim Öylece kalmış bakışlarım gözyaşları içinde Umutsuz, bitkin, fersiz Ağlamak geliyor içimden sarsıla sarsıla Tanrım ağlamak! Kapımın önünden geçiyor çocuklar anneleriyle Yüreğimi bir acı kaplıyor Öyle derin ki… Lisanım kifayet etmez bu halimi anlatmaya. Gözyaşlarıma tutunmak istemiştim Loş bir pencerenin camının gerisinden Hayata tutunan birkaç insan gelip geçti önümden Ve bir ışık gibi süzüldüler içeri Yaktı içimi bu amansız firak Uzun uzadıya bak Bak anneciğim! |
bizimde babamız yok.benzer acılar.
saygılar sunuyorum.