GÖNLÜM...Her an kıpır krpırdı hiç durmazdı yerinde Bazen gökte bir yıldız bazen de aydı gönlüm Bütün sevdalarını hep yaşardı derinde Düşmeye hazır tetik, kurulu yaydı gönlüm Bazen denizde yüzdü bazen vurdu karaya Hep bir merhem aradı aşk denilen yaraya Ne şöhrete aldandı ne mala ne paraya Hep iyiye meyletti, güzele kaydı gönlüm Bazen kıymet verildi el üstünde tutuldu Bazen de es geçildi çabucak unutuldu Ona verilen sözler zaman zaman yutuldu Ne sevmekten usandı ne aşktan caydı gönlüm Bazen çok hızlı attı bazı zaman tekledi Yine de her sevdaya yenisini ekledi Gideni unutmadı senelerce bekledi Hep yol gözleyen oldu ve hep gün saydı gönlüm Nerde bir güzel görse dayanamaz bakardı Ardından bir iç çeker bir de türkü yakardı Bazen sessiz sakindi ığıl ığıl akardı Denizini arayan dereydi, çaydı gönlüm Bazen bir şelaleydi bitmezdi çağlaması Oldukça zordu onu kendine bağlaması Kâh bir çocuk gülüşü, bir bebek ağlaması Kâh bir derviş dilinde samimi `Hay` dı gönlüm Ne işveden usanır ne de nazdan bıkardı Aşkı için savaşır mutlak galip çıkardı Ara sıra dellenir ortalığı yıkardı Her an kopmaya hazır, gerili faydı gönlüm Öyle hemen pes etmez göğüs gererdi derde Bir ordaydı bir burda duramazdı bir yerde Şöyle bir düşündüm de o eski günler nerde Ele avuca sığmaz hırçın bir taydı gönlüm 16.11.2007 05:40 . |