Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
yorgunum usta yitirdim esmerliğimi eskisi gibi şen şakrak değilim ilk önce üzerime doğsa da kadim güneş.
bilmiyorum bir şeyler içimi kemirir durur usta kestaneliğimi mor dağlar bakışlı gözlerimi kaybettim ne(re)ye baksam kara ne ellesem avuçlarımda yara.
yorgunum usta kalmadı (ana)dilimde tüy kuşlar da selam veremez oldu göğüme arşım artık grinin bin bir tonu.
şimdi ve (muhtemelen) yarınlarda büyüyecek peşimdeki ağırlık ve yalnızlığıma sadece türküler yakacak beni azıcık bilenler beni bir nebze hatırlamak isteyenler.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yorgunum Usta şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorgunum Usta şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.