LEYLASana olan sevdalar, güneşe dalmak gibi. Sensizlik vurgun yiyip, buzlarda kalmak gibi, Soluksuzum şimdi ben, ölüyor olmak gibi. Mecnuna mesken olan, çöllerin adı Leyla, Sazlarda nağme nağme, tellerin adı Leyla. Yâda düşersin her an, kumullarda vahasın. Susuzlukta pınarsın, aşkta engin dehasın. Hayatlar ellerinde, ömür kadar pahasın. Tespih tespih çekilen, dillerin adı Leyla, Sevdaya ketler vuran, yolların adı Leyla. Gönül yiyince vurgun, çaresi sen olursun. Her ad silinir yâddan, sadece sen kalırsın. Seven yürek ölürse, beraber gömülürsün. Yangın yerinde beden, küllerin adı Leyla, Diken yüklü bir sevda, güllerin adı Leyla. Sevda engin bir deniz, fırtınada limansın. Geçmişten geleceğe, yaşanan her zamansın. Gönül yaralarına, tek çare tek dermansın. Züleyha, Aslı gibi, kulların adı Leyla. Dünya durdukça duran, yılların adı Leyla. Leylasız aşk mı var, her Mecnun’a bir yarsın. Buzulları eriten, yüreklerdeki harsın. Sevdaya simge oldun, adın yıllarca sürsün. Aşklara kenetlenen, kolların adı Leyla, Gönlü tarumar eden, sellerin adı Leyla. 4 Kasım 2011 Antakya MAHMUT ÇETİN ZORBA |