SENSİZ ÖLÜYORUM
Bulutlar şahidimdir onlar benim sırdaşım.
Onlar döktükçe seni ben onlara yoldaşım. Çarmıhıma fermandı son sözün arkadaşım. Senden sonra zamanda sanma ki gülüyorum. Sensizlik ecel gibi şimdi ben ölüyorum. Anılarla gözlerim hep el ele koşuyor. Doğan güneşe inat karanlıklar yaşıyor. Umutlar öksüz kaldı sensizlikte üşüyor. Sen de beni sevmiştin inan ki biliyorum. Sensizlik ecel gibi şimdi ben ölüyorum. Bu acele bu telaş neye yaradı gülüm? Sade ruh çıkınca mı gerçekleşir her ölüm. Hırsa esir mantığın sevdaya eyler zulüm. Özlemin yastık oldu gözümü siliyorum. Sensizlik ecel gibi şimdi ben ölüyorum. Nasıl isyan etmeyim hep zorlar bana düştü. Çektiğim her çilede Eyüp sabrını aştı. Bahtıma düşen kader tek sevgili tek eşti. Gözümdeki yaşlarla saadet diliyorum. Sadece bil istedim ben sensiz ölüyorum. 28 Mart 2010 Antakya ŞİİRE GÜÇLÜ YORUMU İLE DEĞER KATAN SAYIN HAYRUNİSA ŞENEL-SİYAHGECEME TEŞEKKÜR EDERİM. |
...........
Umutlar öksüz kaldı sensizlikte üşüyor.
........
Allah umutlarımızı öksüz bırakmasın.
Bu şiir geç okudum. Takdir edersin ki çok şiir ve çok şair var.
Gözüne yaş, ayağına taş değmesin.
Selamlar sevgiler.