HİÇ KİMSE
Hiç Kimse
kim dokunmuş o ipeksi saçlara, kim hapsolmuş gözlerinin renginde. kim yanmış ki ateşinde teninin, hiç kimse. bakan varmı gözlerine aşk ile, saçlarına hasret çeken söyle kim. gözlerinde yıllar yılı kim hapis, hiç kimse. kor dudagı öperken yanan kim, elma yanak, badem göze hasret kim. alev, alev yanan tende yanan kim, hiç kimse. hayalinde yaşattıgın gerçek kim, rüyaların süslerinde çiçek kim. bal dudağa,tadı veren dudak kim, hiç kimse. ve ben üzerine doğan güneş ben olsam, hayalinde yaşattıgın ben olsam. dudağına bal tadını ben versem, alev, alev hasretine yanan ben. Atilla Durukan |
Her nefesinizde o var, ondan ayrılınca bunu daha iyi anlamışsınız.Belki zamanında kalbini de kırdınız ama şimdi ne pişmanlıklar yaşıyorsunuz kimbilir?
Belki şimdi yok yanınızda,elini tutamasanız, sesini duyamasanızda, hasretini unutturan varligı her an gözünüzün önünde duruyor .
Sayın arkadaşım şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam.
şimdi şiirinize ve yorumumu uygun iki güzel söz ekliyorum.hoşçakalın.
Sevgi ektim, naz biçmeye çalıştım
Ne zamana, ne kendime alıştım
Kırk senede yedi hasret bölüştüm
Yedi dünya bana düştü sandım oy!
Gönül şahinimi yordum gerçeğe
Sonsuzda yüzümü sürdüm gerçeğe
Teselliden kanat kırdım gerçeğe
Tecellinin sinesine kondum oy! Yazar : ABDURRAHİM KARAKOÇ