YUNUS EMREYE SOR BENİYunus Emreye Sor Beni yağan yağmur, esen rüzgar, kışa sor, pencerede ağlayarak yola bakan kıza sor. mevsimleri yaprak, yaprak koparan, gözlerini elleriyle silenlere sor beni. çıkınında ekmek diye taş taşıyan er e sor, yalın ayak, çırıl çıplak çölde gezen ona sor. bir görüşte varlığından soyunarak çıldıran, gözyaşından elbiseyi giyenlere sor beni. dudağında hep ismini zikreden, gece gündüz duvarlara her derdini anlatan, göz yaşını katık yapıp yiyen o, leyla diye çöllerde yana mecnuna sor beni. ağlayarak eşiklerde yatana, varlığını ALLAHIN a adayana, gözlerdeki ışığını ağlayarak kaybedene, hacı Bektaş, Mevlana ya, yunus emre ye sor beni. Atilla Durukan |
bu şiirde kahramanınızı konuşturacağım. diyor ki:hatıralar,hep bizim gönlümüzde yaşar.onların hepsi oraya oraya ayrı ayrı taht kurmuşlardır.unutulmaları mümkün değildir.şairlikteki amaç nedir? içinden duyguların dışa vurumudur.kuş misali her gönüle konar.uzun yıllar geçsede yine hatırlarsın.asla dünyalara sığdıramazsın