ÇOCUK OLMAK VARDI
Şimdi çocuk olmak vardı.
Annemizin hazırladığı reçelli, Yağlı ekmeği yeyip, Meyve suyu ya da süt`ü içtikten sonra, Okula gitmek vardı sabahları. Öğleden sonra eve gelip ödev yapmak, Dünyadaki tüm olumsuzluklardan uzak, Oyun oynamak vardı tatil günleri. Bazen misket oynamak sokaklarda, Bazen de tarlalarda top peşinde koşmak. Şimdi çocuk olmak vardı, Bunak papa`nın dediklerini kafaya takmamak, Hatta hiç duymamak,haberdar olmamak. Kira nasıl ödenir,Ya o ardarda gelen faturalar, Farkında olmadan oyuna dalmak vardı. Ankara`daki amcalar ne yapar, Bankalar nasıl satılır yabancılara, Fındık kaç para eder ya da çay, Hiç düşünmemek vardı,düşünüp kahrolmamak. Şimdi çocuk olmak vardı, Arasıra düşüp yaralanırdık en çoğu, Annemiz koşup kaldırır,yaramızı sarardı, Uf olur geçerdi çabucak, Derin yaralar bırakmazdı hiçbirşey, Sonra yine oynardık. Saklambaç,Yakartop,Yağ satarım, Yağı,balı satardık ama para almazdık, Paranın önemi olmazdı hiç, Baba`mız verirse harcardık. Şimdi çocuk olmak vardı, Günahsız,vebalsiz ve kedersiz yaşamak. Sahi,neden büyüdükki biz...... Not:Bu şiir şu anda karalama yapmadan,doğaçlama olarak yazılmıştır.Bir dertleşme de diyebilirsiniz.Dostça...... Hata ,Kusur varsa Affola..... Not:Böyle eklemiştim bir başka siteye.Klavye başında yazmıştım. |
Sevgili Çetiner,
İzin verirseniz, "Adını Bile Anmam" isimli şiirinizi TV Programımda okumak istiyorum.
Sizi Antolojide çok aradım. Haluk Hakan Çetiner Beyefendiye şiiri sordum. Benim değil dedi. Çok şükür sizi buldum. ulviyesavtur.com
Saygılar sunarım.
Ankara