ANKARA GARINDAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın benim siirlerimin yüregimdeki adresi belidir lutfen kendini bilmezler üzerine alinmasinlar .....
Ankara garında
Saat on ikiye beş kala Sessizlik çökmüş yanı başıma Bağdaş kurmuş oturuyordu İnceden bir yağmur yağıyordu, Seninle gezdiğimiz bu sokaklara Suskunca bakıyordu, gözlerim Bir karanlık çökmüş ki geceye Tozu, dumana katan trenin Sirenleri yankılanıyordu, gara Hafiften yağmurun uğultusunda Gözlerimden damla damla Sen düşüyordun (raylara) Bir anda sessizlik; Sensizlik oluyordu Sus kalıyordum tek başıma Onca insan içinde Bir tek sana ağlıyordum Yüreğimden geçip giden vagonlar Binlerce siren sesi uykularıı çalıyordu Gece yarısına beş kala....... Aklım fikrim sen olmuşken Titreyen bedenim coşuyordu sanki Durmuyordu zaman geçiyordu su gibi Feryadlarım boşluğa savrulurken Geriye bakan gözlerimden Getirmiyordu hiç bir sey seni İçimde kalan umutlarımla Ellerime dökülen hatıraları Savuruyordum esi ruzgarlara Bu gece ben sen oluyor Beni de sende bırakıyordum Canım dedigim cana Ağlıyordum ağlıyordum...... Adımlarım dolaşırken boşlukda Suskunca kalkıyordum Ansızın çığlıklarım düşüyordu Kanayan kalbimin tam ortasına Ve sessizce aglıyordum Kendimde eksik kalan yanımla Göz yaşlarımı içime atıyordum Ben Senin için susuyordum Ankara garında... Saat on ikiye beş kala...... HASAN DAĞ((KELEBEGIME)) |
İzninizle şiirlerinizi alıp gidiyorum yayın aldığım radyoda çalmak üzere izin aldım dimi vallahi aldım gittim :))
Selam ve hürmetler bitimsiz