PENCERELERE VURGUN DİZELER...Perdeler, birer, birer kapanıyor pencerelerde. *** Şimdi şu anda, kim bilir nerede hangi yüreklerde ne sevdalar yaşanıyor, ne umutlar yeşeriyor,aşık bedenlerde… Ve ben olanca kıskanıyorum o pencereler ardında yaşanan, efsunlu sevgileri… Avizelerin yedi renk ışıltıları, duvara çarparak umutsuz yüreğime dolandıkça hare, hare. O loş ışıklardan sızan serseri melodiler, içimi acıtır, olanca şatafatı ve albenisi ile… Perdeler, birer birer kapanıyor pencerelerde. *** Perdenin aralık kalan bölmesinden, kahkaha sesleri, tabak kaşık seslerine dolanırsa hele, açın kapıyı, ben de huzurunuzun, mecnun bir hissedarı olayım, çok yalnızım, diyesim gelir. Perdeler,birer birer, kapanıyor pencerelerde Işık ha soft kırk beş ayar bir ampulden gelmiş, ha bohem bir avizeden. Umurumda değil, zenginlik dışarı sızan şahane ahenkte. Onun içindir ki, o loş ışıkların ardından sızan ışık hareleri, bende hep, böylesine anlamsız duygular uyandırır. NEREDE BİR MUTLULUK IŞIĞI GÖRSEM, DELİCE KISKANIRIM, aşka dair o şatafatlı güzellikleri… Kıskanırım, o kristal ışıltılı yüreklerden kimsesizliğime sızan melankolik geceleri... Perdeler, birer, birer kapanıyor pencerelerde. *** Şu an yüreğimin lâbirentlerindeyim. ne geri dönüşüm mümkün, Ne çıkışa dair tek bir renk, karanlığımın derinliklerinde. Peşimi bırakmayan, balyoz vuruşlu teslimiyetlerde. Pembeyle mavi arası şuh armonileri, ağlayarak seyrederim. bana artık olanca uzaklıklarda olan, mutluluk gülüşlerini, hüzünle seyrederim. Perdeler, birer birer, kapanıyor pencerelerde. *** Gençliğimi fütürsizce benden söküp alan, zaman treninin gri renkli garlarından birindeyim. Bekliyorum, kim bilir, geçer belki en son seferi... Lacivert gökyüzünden uçup gelen bir yolcu, aynı benim gibi, mutluluk sermayesi mutluluk azığı sepetinde, son çeyrek ömrünün biten demlerinde, alır belki beni de, yüreğindeki görkemli tahtın içine... Perdeler, birer birer, kapanıyor pencerelerde. *** Ben delice kıskanıyorum, şu an hoyrat bencilliğimin tek şahidi sırtımı dayadığım ahşap iskemle... Yüzümdeki gülümseyiş, yüreğimi talan eden poyrazları gizlemeye gayret ederken, mısralarım beni ele veriyor, olanca dürüstlüğüyle... ELİMDE DEĞİL KISKANIYORUM İŞTE PENCERELER ARKASINDAN SIZAN O BOL DEGAJELİ GÜLÜŞLERİ. Not= Umutsuzluğun zirvesinde, depresif dizelerdi, içinizi kararttıysam peşin peşin özür diliyorum... 09 / 10 / 1992 ----------------------- N i l g ü n |
ne geri dönüşüm mümkün,
Ne çıkışa dair tek bir renk, karanlığımın derinliklerinde.
Peşimi bırakmayan, balyoz vuruşlu teslimiyetlerde.
Pembeyle mavi arası şuh armonileri, ağlayarak seyrederim.
bana artık olanca uzaklıklarda olan, mutluluk gülüşlerini,
hüzünle seyrederim.
Perdeler, birer birer, kapanıyor pencerelerde.
Kalemin yüreyin var olsun saygılarımla