Mor rengini,
yeşil çimlere çaldım…

dolu dolu yağan,
gözlerinle bakmıyorsun artık gözlerime…

gölgen yansıyor güneşime,
ay ise daha bi( r ) karanlık yüreğimde…

sıra sıra kelimeleri,
pesin sıra bırakıyorum…
en unutulmuş alfabeleri seçiyorum seninle konuşurken,
kimse bilmesin diye…

hayallerimi yerlere çalıyorum,
saklıyorum yeri göğe,
göğü yere…

ardında,
ayrılık dolu bir bakış bırakıyorum,
yüreğimin imparatorluğu yerle bir…

sevmiyorum artık koşmayı,
nefret ediyorum ağır aksak yasamayı…

heyecan dolu tümceler heybemde yok artık,
bırakılacakları günün bekleyişinde…

bir cinayet yakalıyorum deyişlerinde,
mezarsız bir kimsesizden bahsediyorsun…
anlıyorum,
bu benim…
senin bana mezar olan gözlerin…

karanlıklarla yüklü (bir) şehre sığınıyorum,
siniyorum duvar dibi düşlerine…
burada şafak alamıyor gündüzü,
gecenin böğründen hançerle…

sol yanımdan volkanlar patlıyor,
kurmalı bir saat gibi yaşam…
önce kur,
sonra yaşa…

peki sonu?

sensizlikle yıkanmış,
sessizlik senfonisi eşliğinde bir ölüm…


Birkan SUCAKLI
15/11/2007