ağrılar kovanıyine bitti zaten çocukken de hep önce mavi boya kalemlerim biterdi yine bitti ama ağlamadım ben sadece gözlerimden su içmeye çalıştım siz hep zannettiniz ki; ağladım hayır, sadece birazcık susadım yazı öldüren bir orak kendini hiç kışa teslim eder mi etmedim hala yazdayım tüm ihbarları tebrik sayarım zannettiniz ki hep çok kalabalığım siz hiç kenti yerine kendine sığınan bir güvercin görmediniz mi? yalnızım kendime sığındım koca bir kenti size bıraktım şimdi bir iç denizden seslenebilirdim belki ben de size lakin hala yer altındayım martılara, kumsala deniz kabuklarına ve yakamoza hiç olmadığım kadar sağırım zaten hangi belki söylenebilir ki mümkün değilse evet uykulu rüyalar da olmasa tüm evetlere hayır’ım her annenin kabilesi yerini bir bebeğin kalbine bırakır kısırım işte bu yüzdendir hep yazdığım şiirleri çocuğum saydım mç-jir |