İçimizin çok ama çok çocuklarına...

kendi kendimin balkonundayım
ben diyeyim ön, siz anlayın arka
bu gürültü biraz Kalamış’tan
sizin kulağınıza biraz Kordon,
onlarinkine Sakarya,
biraz da Hakkari Çukurova
yayımı gerdiğimde Ünye, o amazon ruhlara
annemi özlediğimde Fatsa
An(A)kara’dan

bu sokak ondan,
biraz şundan biraz da bundan
kedileri hepimizin sahipsizliğinden
bu rüzgar ise ya içimizin buzundan
ya da nefesimizin hayrından
tıkırtıları hiç sormayın
onlar benim gelip giden aklımdan
ya da genç süvarilerin yaşlı topuklarından

frekansları önceden seçilmiş şarkılar
bir boğazı temizler gibi bazı bazı sesleri
ikiye böler gibi ya da
içimizde çeviremediğimiz seslileri
sessizleri de hiç sormayın
aslında onları benden hiç duymayın
kulaklarınızı O’na yaklaştırın
duyamadıklarımızdadır bazen aklımız

ensemdeki güneşi yakıyor sanmayın
öpüldüğünde çıkacak yangın
az kaldı üşüyen ellerinizi
hiç çekinmeden ateşimizde sıvazlayın

hepimizin penceresi birbirine bakıyor
aynı şeyleri görmüyor
aynı sokakta buğulanmıyor
birlikte acıkıyor ama sokakla karnımız
çorbacım’a hep beraber aşığız
"Getir" götür bir tarafta dursun
28 liraya doymakta kararlıyız
ya da doyurmakta gençliğimizi
yaşlı bir Zerdüşt’ün genç aklında

yaşlı adam, ben, sokak ve kedi
alınmayın hadi
sizi de sokağımız hep kendinden bildiydi
karşı terastaki avukatın o şirin köpeği
başını okşamadan taşınmasa çok iyiydi
bir de şer’ab
2 kadeh diyelim biz siz anlayın 99
41’i kırık, 13’ü kayıp
7 ise kendini onun aklında yediydi :)
7 gün 7 gece yapılacak bir ziyafette
siz görmediniz ama en güzel gelinliği giydi
aklın telleri saçak saçak ellerinde
inandığınız an kokan son gelin buketiydi

sonra Ali’s geldi ve zıplamalarıyla sevildi
o beyaz tavşanlar
beyaz tenli kadınları gibi
esmer rüyalarımızın
her biri güçlü kuvvetli yaşamak karşısında
her biri hisli, merhametli ve çoook sesli
çok eşli değil yanlış anlamayın
çoook eşsiz kalplerinin böceği
sizi ısıranlarla asla karıştırmayın

Siz bilmezsiniz ama
bizim yaşadığımız camdan bir evdi
yansımalarıyla sevildi, terk edildi,
sonra yeniden sahiplenildi
bazı pencerelerin hala açık perdeleri
uçuşan ve uçuştuğu kadar tutuşan
bir ev olmaya tutunan
hep turuncu, en çok da turuncu
her şeyden daha turuncu perdeleri

kırmızı zannetmeyin bizi işaretleyen
o yazgıyı
siz hiç gökkuşağı gördünüz mü
ekim yıldızlarıyla beraber
duvarlarınızda
çizmekle olmaz öyle
siz hiç yansıttınız mı aklınızın renklerini
kendiniz mercekli bir başka saydamlıkla
üstelik gözlerinizden akanları
duygusal bir yağmur saymadan

onlar hiç yok’ladı mı sizi
içinizin zehrini akıttı mı
kendi içinin çiçekli şişesinden
bir uzayıp bir kısaldı mı boyunuz
kapılar hep aynıyken
kapı deliklerini hiç mi hiç sormayın
onlar gidecek bir kapısı olmayanların
deliliklerinden
gidecek bir kapısı olmayan
kendilerinden
ve kendi gibi bildiklerinden

siz hiç biz oldunuz mu onları bırakıp
gerçeğinde büyüttünüz mü
içinizin imgelerini
şarkılarını bildiniz mi
şiirleriyle birlikte inanmanın
biz sizin yerinize de olmaya yaklaştık
ruhumuz suya vardı
var olan hep yar olandı
anladık onun aklından
bizim kalbimizden
sonra utandık
hiç öpülmemiş alnımızdan

GünAşk Ran’ca