BİLESİNGörmeyince seni gözlerim Dokunamayınca ellerim ılık tenine Anladım ki sen yoksun Ve bir daha da gelmeyeceksin. İşte o an bir şeyler koptu kalbimden Boğazıma düğümlendi hasretine dair kelimeler… Bir ah çektim derinden Sana ait hatıralar geçti gözlerimin önünden Yıkıldı içimdeki erişilmez sandığım dağlar Yerle bir oldu aşk için Feryadımı taa uzaktaki geçmişim duydu Fırladı ninemin başındaki kofiği Koptu Zîn’in kolundaki boncuklar Kırıldı Mem’in aşk nağmeleri çalan kavalı Yayıldı sesim yüz yıllar ötesine Herkes saygıyla eğildi önünde Olamazdı kimse bizim gibi sevdalı Böyle bir aşk görülmedi bilesin Dünya kuruldu kurulalı… .ilker murat çinitaş.mamak.08/11/07 |