SUSTUM
Sustum
Her sustuğumda tüm kelimelerin Nasıl canımı yaktığını hiç anlamadın Sorulmayan ama gözlerimde biriken sorularım vardı Ve nedense sarıldığım hep suskunluğumdu Oysa konuşacak onca söz varken Öldürdüm bize dair her cümleyi Sustukça sustum Ve dalgın yürüdüğüm caddelerde kayboldum Geceleri örttüm üstüme yorgan diye Tırnaklarımı etime geçirdim Kimse duymadı sarhoşluğumu Dilime batırdım dikenlerimi Kendimi bulup bulup kendi karanlığımda Tükenmez bildiğim tüm sözler bitti Aslında avaz avaz bağırarak boğdum çığlıklarımı İçimde patlayan volkanları boğarak sustum Tuz basıp yaralarıma hep sustum Kimse bilmedi bendeki beni Ve ben hep seninle konuştum... Şükran Demirtaş |