DUYDUNMU GİDİYORMUŞ=2=
Ben bir fakir Bayburt’tum
Uzattım ellerimi tutarsın diye Düşünmedim Hesap etmedim çıkarcılığı Çirkin emellerin lanetlerinde kullanmadım Dağlanan yüreğin hesapsızlığı yaşandı Evin dört bir yanı Esen rüzgârın da kokum kaldı Sen benim her şeyim diyen sesin kaldı Benden sana yaşanmışlar yadigâr kaldı Hangi mevsimde hata ettik Hangi mevsimde yaşadık Hangi zamanda kapıyı araladık İnan ki ben unuttum Yosmanın gönlünde yüreğimi büyüttüm Duvarların renginde çiçekleri kuruttum Güneşin sıcaklığını yeni ışığa vurdurttum Bil ki gözlerim hep gülümseyecek Çerçevesiz resimlerim seni izleyecek Yüreğimdeki erdem derin yerinde Sıcak çok sıcak Yanan içim bir bardak buzlu su da serinleyecek Tül perdenin arkasına saklamışın gizemi Elbet sende bulursun bir gün seni ezeni Gülüşüne saklamışsın ihanet bezeni Üşümez yüreğin girenler vardır Lanet yağdırmıyorum dalgın bakışına düşen hardır Sen Her tene sarılırken ağlayan beyaz kardır Neden, neden diye sormam Güneş Demirci örsünde damlayı ağlatıyor Şerefi namusu sızlatıp kanatıyor Kirletip gözyaşında baktırmadım hırkana Ben ana doluyum Benzemem İstanbul’da saklanan tarhana Bu anlatılan yalan değil gerçektir Okuyan sana bana ne diyecektir. “Benden başka yüreğe gidiyorsun” Pencerende göründü tül, söğüt altında güneş yavrusu, deniz gibi dalga dolu içi Seni ağlatıp giden değilim. Güzergâhta durak yolcusu, hangi trene binersin bilmem OSMAN TÜRKASLAN ZERREM |
CAN DOST