bu bir kış soluğu
ve karşı dağın yamacına
çöreklenen bulutlar okşamadan yanağımı öyle serin, uzaktan baktılar bilmem neden... bazen kış mevsimlerinde yalnız kalırım titreyerek penceresinden gözlerin bakarım öyle uzak diyarlara içimde ruhum demlenir... bir semaverin buharına hasretmişim, bedenimden tüten bu yalnızlığın kokusunu yoksa bir tek ben mi bilirim... yüreğimin kuzeyinde karakışlar güneyinde yeşil yemyeşil çayırlar bitmeyen dönencesinde hayatın dört mevsim seçtim kendime... açık penceresinden ruhuma sarılan karayel neden bu kadar şefkatli içimden geçenleri bilmem ben sana nasıl anlatabilirim... 21.09.2012 |