YANARIM
Eyy şair... Eyy şiir...
Bir yürek, bir can ellerini kana bulamadan da öldürülür Şair vurur can evinden şiirle, gözyaşları yerine kan ağlarım Şiirlerine göm bu yüreği , mezarımda kangülleri açsın Şair! yükleme vefasızlığın suçunu şiirlere, boş yere avunma Bu benim şiirim belki de der, bağrımı açarım Yazmasını bilmeyenin, kalemi kırılır taş yüreğimde Kendimi kandırdığım bir masalmış anlayınca Acı bir gülümsemeyle kahrolurum, ona yanarım. DAĞÇİÇEĞİ... |