Üşüdüm dolunaylı gecelerde
Baktığımda gökyüzüne yıldız kaydığında
Hissettin mi hiç
Ağrıdımı sebepsizce sol yanın
İçin titredi mi sıcak yaz gecelerinde
Karanlıkta boğuldunmu sessiz
Üsüdünmü hiç

Kaderime ayrılığı yazdığından beri
Ömrüme sensizligi

Alıp başımı gittim senin kentinden
Gittim gitmesinde nerdeyim ?
Dört bir yanım karanlık
Uzağım dünümden
Yarınım bana uzak
Titreyen bedenim
Dilime kelepçe vurdum
Duman duman gözlerim
Üşüyorum ben

Geçmişi yazıyorum bu kentte şimdi
Zamanı yudumluyorum sevdigim
Sarardımya hani seni kollarımla
Üşümenden korkardım
Gurbetin demini içiyorum
Üşüyorum ben

Kalabalık içinde sessizce dolaştım
Yokluğunun farkına varınca
Bir kibrit çaktım
Çam ormanıma düşürdüm
Bıraktım duman duman tütsün

Varsın yaksın kainatı
Tutuşdursun üşüyen benliğimi
Nasılsa sevdigim
Kendi külleri yazar
Her aşk’ın tarihini



AYTEN ERDOGAN /DOLUNAY