Fermanı Ey Yar
Senden çaldığı bir kokusu var havanın
Titretiyor kavalında estikçe hasrete ağıt olan ezgi-yi Saçların/la dokunuyor sessizlik mızrakları hançereme Billur damlalar (döken) müjgân oluyor gözlerin gözlerime ey yar. Alüvyonlar altında yerli kaya mazi güç yetmez kurşun kütlesinde ferman Oynamaz ki oynatasın dünü yerinden. Geçmişten geleni uçursun geçmişe ne kalır (ezberimizde) Bir sen bir sen bekle (beni gün olur) düşer diye yağmur damlasından kar Dünümde yarınımda, gökyüzünde toprakta sen Yanıt-ı olmayan sorularla işlemişsin kaderim-e Öyle bir dilden öyle bir alfabedensin ey yar Ne ben çözebildim seni ne dünyada çözebilecek (birileri var.) Utanmak için değildir sevgi kapama gözlerini utançla Koklama sinmesin acısı gözyaşlarına hasret güllerinin Onlar yalan söylemez bırak akıtsın söyleyeceğini bağrımın hedefgâhına Her hecesi kurşun olup delse aldırmam çekerim sineye ey yar *Karlar Yağıyor Gözlerime* adlı eserimden |