SAÇMA ŞİİRBir senfoni çalar çılgınca Meçhule bakar gözleri Susmaz sorgular Halkalar eklenir bilinmez denklemlere Ayılar kış uykusuna yatar Tavuklar tüner erkenden Ne kadar karanlık olsada gece biter Güneş doğar her sabah Kışda ve yazda Sadece ısının ayarı farklı Bilinenleri söylemek ne kadar saçma Tıpkı hayat gibi Saçma! Donuk yüzlü insanlar Anlamsız bakışlar Ya çıplak ayaklı çocuklar Umut var mı bakışlarında Çırılçıplakken bedenleri Üşürken ruhları Güneş aynımı doğuyor her sabah Coğrafyanın her yerine Toprak damlar Çatlak kiremitler Güneş girmeyen pencereler Bilinenleri söylemek ne kadar saçma Tıpkı hayat gibi Saçma! Yanarken mor dağlarda sümbüller Düşerken gelinciklerim yirmili yaşlarda Ağıtlar her dilde kulaklarımda Kadermi, kedermi yaşanan Kan kokuları ile beslenenler İnsan kemiklerini rant edinenler Dururken en tepede Elleri etekleri öpülürken hala Güneş aynımı ısıtır Onlarla diğerlerini Saçma her gecenin sabahının olması Saçma güneşin eşitce her sabah doğması Sadece saçma Tıpkı hayat gibi! |