Döllenmemiş Şiirsunmasa cehennemini salome yalvarmasa ateşini dar çemberine ömrün yorgun düşer miydi felsefe kimi sevdiyse yalnızlığa açmış bir gül döllenmemiş şiir atardamarına usul usul saplanan bıçak gibiydi gözleri salome’nin öfkesi çatlamış bir çan kirpikleri acıdan kopartılmış bir eylül’dü nietzsche küfretti güneşe / paslanmış yüzüne evrenin sokakta kırbaçlanan yaşlı bir atın boynuna sarılıp ağladı eksilmedi oysa zulüm deliliği güzelleyen bilge dolunayda yıkanmayı hiç aklına getirmedi Dursun Nadir |