ADEM-İ BAHAR
şehir şehir akıp gittin içimden
sokak lambalarının güneş takliti yapmaktan yorulmadığı bütün gecelerde aradım seni elde kalan, aslında kalmayanın gölgesiymiş bunu öğretti bana içimdeki seni bulma telaşı yüzyıllardan bu yana yüreğimin kırına düşmüş kordun sen sonu gelmez yangınların isini soludum hep, senin ardından dertli notaların anlattığı sensizlik konçertosuymuş ömrüm esleri düştüğüm çıkmazları gösteren bir susun içindeki sessiz akan nehirden gökyüzü mavisi hasretleri topladım durdum yumuduk elli bebeklerin parmaklarında ezilen ana şevkatiyle yoğrulmuş günlerin içinde ha geldin, ha geleceksin kaç baharı daha gizleyebilirim gözkapaklarımın altına, bilmiyorum ALİ RIFAT ARKU 07/09/2012 İSTANBUL |
ve
Yine harikaydı şairim...