veda ile döndümgerçeğin; ciddiyet kokulu suretine ilişip sözlerimin mağrur ve haklı abartısıyla şuracıkta bulduğum veda mısralarının inci inci gamzesine, hüzne saklı mimiğimle hafifçe tebessüm konduruyorum güzellik uykusunda edebî defter kuşluk vaktini satın almış gün düşlerine çağırıyor kalemleri ben giderken.. 3 yıl.. yıldız yıldız sallanıyor gökyüzünden hatırlıyorum, güneşi eylülden kotarılmış gör/kemli dramanın lal suflörüydüm ilk perdeden sonra tesadüfün şiir bahçesiydi içine düştüğüm dört mevsim çiçekli dallarında hep o’nun gözleriydi hicran kirpiğiyle g/ördüğüm.. bilhassa,geceleri üşüyordu hakikât şair ceketinin yırtılmış yenine emanet acemiydim; perişan kalemim yetersizliğim acul doğumların sancısı çatalağız dimağın bekçisi parçalanmış hislerin ifadesi boynun büküyordu sözcüklerin süreçlerin tözü toprak yolun bekaretine süründü ilk yardımıydı dönencenin yağmurlar yaralı kanatları tümlüğe çırpıyordu iddiasız eskizlerin meczup aşk’a benziyordu artık çizdiğim resim elbette/ yadsınamazdı kattığı değer sitem/iz edebiyat defterinin sen ! tescilli yalan makinası edebî utanç vesikası üzeri sıfat tutmayan kadın artık, gitmesen de olur herkes tek ve yalnızdır’’ bu bilinç bil ki beni daha çok avutur... .. |