İÇİMDEKİ SESİ DUY EY HALKIM !

Yıllardır içimde biriken öfkem,
.......sonunda taştı bendinden.
Bastırmaya çalışsam da tutamadım,
Öyle çaresiz kaldım ki hiçbir şey gelmedi ellerimden,
Öfkem yeraltı nehri gibi yıllardır,sessizce aktı içimden,
Birikti isyanlarım gönlümün sahilinde,
Öyle bir bayağılık ki gördüklerim,
Öyle bir onursuzluk ki duyduklarım,
Yalan olmuş adam dediğin,insan bildiğin.

Gördüklerime de duyduklarıma da inanamadım,
Eğri denilen şey doğru,
Masal gerçek olmuş.
Alın teri dökülürken hayatı kazanmak için,
Yan gelip yatmak gelenek olmuş,

Onur yerlerde sürünürken süpürge misali,
Onursuzluk bedenlerde dalgalanmaya başlamış
.......beyaz bayrak gibi,
Gururdan geriye sıkılmadan açılan avuçlar,
.......ezik ruhlar,eğik başlar kalmış
Uyuşturulmuş bedenler,mahçup bakışlar kalmış
Her şey farklılaşmış,her şey anlamsızlaşmış
Küfür iltifat olmuş,şerefse vicdan dağına kaçmış.

Kayırmak olmuş başarı,
Sözün kısası bal tutan yalamış parmağını,
Tutan tuttuğunu yüklenip götürür olmuş
Çıkarından başkasını kör gözler görmez olmuş,
Söz sükut iken,bağırıp çağırmak altın,
Yüzsüzlük girişimcilik,ukalalık bilmişlik olmuş.

Ses çıkarmamak asalet,
Boyun eğmek saygı olmuş,
Adam dediğin şey sanki koyun olmuş,
Mee mee meliyor karnı acıktığında,
Önüne atılanı yiyor umursamazca,
Sormuyor,sorgulamıyor hiçbir şeyi,
Yemlenirken ardında bıraktığı yumurtanın
Alındığını fark etmeyen tavuk gibi.

Aklı,fikri,kişiliği elinden alınmış insanların,
Yüreği,vicdanı,özgürlüğü bastırılmış,
Uzaktan kumandayla yönetilir gibi,
Sözde kalmış vatan,millet,bayrak sevgisi.

Vatan elden giderken,millet dediğin seyre dalmış,
Dört bir yanında ateşler yanarken cennet Türkiye’min,
Bombalar,kör kurşunlar can alırken her vakit,
Akan gözyaşından,feryatlardan başka bir ses duyulmazken,
Tutsak kalmışcasına vicdanlar,korkarken,
Gün ortasında ülkemin üstüne karanlık çökmüşken,
Eller yürekte,eller tetikte beklerken,
Yıkımın ayak seslerini artık duymak,
Gerçeklerle yüzleşmek gerekmiyor mu?
’’Yeter !’’ deme zamanı gelip de geçmiyor mu ?

Son bir kıpırdanışla uykudan uyanmak,
Son bir titreyişle kendine gelmek,
Ayrılan gönülleri birer birer birleştirmek,
Sökülen yerleri teker teker dikmek,
Çöken köprüleri yeniden kurmak,
Tek bir yumruk,tek bir yürek olmak,
Zamanı gelip de geçmiyor mu ?

Evet ey halkım !
Evet güç sende,imkansızı başarmak senin elinde,
Ay yıldızlı bayrağın ufuklarda al al dalgalandığı,
Her köşesinde desen desen çiçeklerin açtığı,
Yuvasında cıvıl cıvıl çocukların oynaştığı,
Köyünde,yurdunda
........dostluk,kardeşlik türkülerinin söylendiği,
Yüreklerin aşkla,sevdayla,sevgiyle bezendiği,
Bir Türkiye özlemi içimde büyüdükçe büyüyor.

Artık içimdeki hıncı tutamıyorum,
Acılarımı,gözyaşlarımı artık saklayamıyorum,
Bölünüyoruz,parçalanıyoruz her geçen gün,
Keskin ayrılıklar konuluyor önümüze.
Her geçen gün,her dakika yabancılaşıyor gönüllerimiz,
Söylemeye dilim varmasa da,
Başımızın üstünde dolaşıyor kara bulutlar,
Uğursuzca kanat çırpıyor aç kuzgunlar,
Lakin hiçbir şeyin farkında değiliz.

Uyuyoruz ey halkım !
Derin rüyalarda umursamadan uyuyoruz.
Vakit daraldı,artık gecenin en karanlık anındayız.
Görmüyoruz,duymuyoruz,anlamıyoruz,
Zor günler geceler bekliyor bizi.
Gün ışığına,sıcacık bir dost sesine hasretiz,
Çekinmeden konuşmak,gerçekleri haykırmak zamanı şimdi ;
İşte en gür sesimle haykırıyorum,
En gür sesimle bağırıyorum,bağırıyorum:
Sıra sende,güç sende
Sesimi duy ey halkım !
Sesimi duy !

Özlediğim o gür sesini duyayım !

2010..OSMAN ÖZTÜRK
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABINDAN..