* VEYSEL'CE
* İNSAN SEVİNCE *
Geç oldu, bir öfkeye dur değişim Göz göze, el ele uzanır kadehlerde, insan sevince Her astarsız bir söylenti, iftiralarla süslenen bir moda Dikkat et! her yalanına bir harf borçlanıyorsun Duyguların boş ve bencil, Her inişin bir de yokuşu var, alaca karanlıklarda Hain bir ele kaldıysa serum Anlayınız ki boşuna uğraşıyorsun şair olmak için. Günümüzün en soysuz acılarını çekiyor insanlarımız Bazıları sarmış dünyanın yarısını Bazıları da uzanmış zemheri ayazların üstüne Birer atom çekirdeği gibi patlamaya hazır Oysa, sevmek dostluk varken Ne gereği var, çarmıha gerilmiş tebessümle oynamanın Ortaya aslı astarı olmayan bir öpüş koydun Söyle, ağır mı geldi sana, şu sabahın horoz ibikleri. Nuri Dağdelen Özdere- İzmir 3/9/2012 |