Erkekler ağlamazdı hani,
Ağladım hem de hıçkıra hıçkıra,
Kimseden utanmadan,çekinmeden.
Sana ağladım,bana ağladım,
Yaşadıklarımıza,yaşayamadıklarımıza ağladım,
En çokta hiç bir zaman yaşamayacaklarımız ağlattı beni.
Ayrılık ölümdü hani
İkimizde yaşıyoruz
Sen ayrı alemlerdesin ben ayrı alemlerdeyim
Sen ayrı yöne bakıyorsun ben ayrı yöne bakıyorum
Aynı yöne baktığımız aklıma geldi ağladım
Bol acılı bir menemen yaptım
Yanına da ekşi ayran koydum
Hem de halis köy yoğurdundan
Severdin menemeni
Ben senin sevdiğin menemeni yiyorum
Kimbilir sen şimdi ne yiyorsundur
Yaptığım menemeni yiyemiyorsun diye ağladım.
Her yemek sonrası çayı ben demlerdim
Yine demledim
İki bardak koydum sehpaya
Çektim koltuğun yanına
Oturdum doldurdum
Ben içiyorum bardak bardak
Sen içemiyorsun diye ağladım
Birlikte sokağa çıkardık
El ele aşındırırdık bu kaldırımları
Ben yine kaldırımlardayım yürüyorum
Ellerimde ellerinin olmadığına ağlıyorum
Sinemaya gittim
Yine aynı locayı tuttum
Ferdi Tayfur Necla Nazır filmi var
Çok severdin Ferdi’yi izlemeyi
Belki de izliyorsundur sinemanın bir köşesinde
Aynı locadan izleyemiyorsun diye ağladım
Mutlu bir yuvamız olacaktı
Çocuklarımız,gelinlerimiz bir de damadımız olacaktı
Etrafımızda torunlarımız cıvıl cıvıl dolaşaktı
Çocukların bana benzeyeceklerini söyler
Onlarla gurur duyacaktın
Çocuklarınla gurur duyamacağın aklıma geldi ağladım
Ne bileyim işte aklıma geliyorsun ağlıyorum
Aklımdan bir türlü çıkaramıyorum
Yani hep ağlıyorum.
Ben ağlarken gülümserdin ya
Artık gülümse

Mehmet Zafer