İstisin ki gözünden uzak olam
Toz olam dağın ardından kaybolam
Sensiz bu dünyada ancak yaşamayam
Yaşasam da döşüme vuram vuram ağlayam
Anlamim,sana ne ettim ki istemisin beni
Yüzümü görmeye tamahın yok
Halbusuki senden başkasını gözüm görmi
Eğer yalanım varsa aha gözden olam
İstim ki hep yanında olam
Aldığım nefese karıştıram seni soluyam
Akşam mıç idem yatam
Sabah mıç idesin kalğam
Sensiz yemeyem içmeyem
Yalan diyisem aha şurdan kalkmak nasip olmaya
Rüzgar esi ya,saçına deyi,havalani
Seyretmeye doyamim
Elini tutmak istim bana kızisın
Sen yürürken arkandan seyredim,
Takip edim diye kızisın
Yürümeni sevim takip idim
Yalan diyisem Baskilin bütün dağları üstüme çöke
Çeşmeye suya gidisin
Gözden kaybolana kadar arkandan bakim
Ayakçığın başına oturim köşeden çıkmanı beklim
Gözümü hiç kırpmim,sen yanıma gelene kadar
İşte tam o an gözüm yoruli kırpim
Sana göz idim sanisin kızisın
Yalan diyisem ayakçık çöke altında kalam
Anam ekmek yapi yardıma gelisın
Buğday yıği bulgur kaynati yardıma gelisın
İstim ki anam hergün ekmek yapa,bulgur kaynata
Beraber bulgur ayıklayak
Anama da ne güzel yakışisın
Anam aha böyle bi kızım olaydı diyi zaten
Seni sevim çok sevim
Bana diyisin ki başka bişi bilmimisin
Ben bi seni bilim bi de Baskillisin diye Baskili
Başka bişi bilmim
Ne harput kalesini bilim,nu fıratı
Kalem de sensin,nehrim de
Cahil diyeceksin de,görmemiş diyeceksin de
Ne diyisen de sana küsmem
Benden başka sana sevim diyenlerin alayı fıs
Seni en çok ben sevim ben,ben
Hiç bi şi yapmim,yazıya gidim,ekine gidim
Döven dönderim harman savurim,patosa gidim paso seni sevim
Beni senden ayrı koyma istisen dağın döşünü delem
Diyisen fıratı ikiye bölem,Dudikandan Baskile bütün yollar şahidim
Seni çok sevim
İnanmisen söyle ölem
Yalan diyisem ölünü öpem


Mehmet Zafer
Elazığ Yöresine ait lehçeyle yazılmış bir yöre şiiridir