AÇ KAPILARINI VUSLATIN
AÇ KAPILARINI VUSLATIN
Yürek arası kavgalarda Ağlar süpürüldükçe sevdalar Anılar buza yatar… anılar usulca kaçar Yakala saçlarından çılgınlığımı Kesmez dibe vurmadan, kıvılcım saçar Aç kapılarını vuslatın, yeter be yeter!… İşte on dördünde dolunay…İşte yâr… Es deli rüzgarım, es de körükle! Yoksa nasıl büyür, gecelerde yangınlar… Fışkıracak fidanlarım bekler tohumlarında Koklansa yanacak pembe yaban güllerim Soyulsun ten candan, sabaha kadar Tere bulaşır katmanlarında Ah! Ellerim… ellerim… Düşsün düşümün günahkar geceliği Acıma… kır dallarımı can çatallarından Bilmez misin, silinirmiş tüm kırmızı kayıtlar Ölürse ölsün gün doğumunda aşk Şiirim doğar taze topraklarından Mücella Pakdemir |