“Yeryüzünü yaymadılar altıma
Kahraman görünmek istemediler.
Ne çiçekler kümelendi saçıma-
Botticelli baharından çiçekler.”

Ergen avuçlarımda ziftin pekleri
Soluksuz bir ölümün iç çekmeleri
Gibidir/aşk…


Yüreğin iki mekânında kanar
Bir saatin zaman salvoları gibi
“Önce”yi anıyor inleyip üzgün,
Bu yer şimdi inanılmaz değişik
Burada çocuk sesi duymak
Ne mümkün…


Aşkın meyvalarından/


Sürgün badirelerin keşkeleri
Bazen avurtlar kanasaydı/da
Çıkmasaydı veda öpücükleri
Dudaktan…


Söz vermiş gitmelerin
Gelişlerine kilitli aşk
Papatya öpüşlerin
Narin dudaklarında
Sunaklarda bal yerine
İhanet akıyor artık
Şemsin dilinden…


Ve…
Karaktersiz yalnızlıkların
Ayininde sulanıyor
İç geçirilen keşkeler
Katamaran duraklara
Veda ekliyor salvolar


Son/kez
Kelebek nazlarıma dokun
Tenin ürpersin tenimde
Sıcak ülkelere bu kanat telaşı
Hayırsız sevgiler büyütüyor
Anaç kadınlar ninni dilinden


“Uyusun/da büyüsün/aşk
Karaktersiz hücrelerinden”