VEDA KOKAN ASKLAR ...Bir ben kaldım p a r a m p a r ç a bir ben bir de sen içimde can çekişmekte olan… saplanıyor yokluğun can boşluğuma hançer gibi canı acıyor yürek çıkınımda taşıdığım anıIarın âşık olmak aşkı bulmak değilmiş anladım paralayışımda kendimi delice ... düşmüştüm çoktan mum karası dudaklarına sarhoştum körkütük aşktan lanet olsun!.. kucaklıyorum özlemleri giyen resimleri her yanımda hasret her yanım sen(s)sizlik dönsem hangi yana ... yansıyor yüzüm kalbimde kırılan aynalarda kanatıyor kırıklar düşlerimi... o y s a ölmüştü çoktan içimde uçuşan kelebekler ve çoktan göç etmişti kalbimde çırpınan kırlangıçlar son defa öper gibi bir ölünün gözlerinden uçup gittin sen... çıplak umutlarla kalakaldım düş yanında duvarlar kör dilsiz duvarlar duvarlar sağır… boğulurken avaz avaz seste sağır mı kesilmişti tüm kulaklar hiç mi duyulmuyor yoksa? topluyorum gözyaşlarımı şimdi hayatın avuçlarına döktüğüm bin parçaya bölünen ruhumu gölge oyunlarını hasretini dört yanımın sancısını sol yanımın t o p l u y o r u m ruhumun sur’una üflenen yalnızlığımı da… uykusundayım kirpiğimdeki sensizliğin vurulan çocuk gibi rüyasında düş yorgunuyum… çöküyor aşkın ikindisi zemheri gecelerime ... elleri soğuk, boğuk nefesim sensizlik kadar... eskittim güfteler ucu hasrete dokunan adına sen dediğim aşk, sensizliğin sureti ayrılık gölgesi… y ı k ı y o r u m göğsümdeki sevda lekesini yakıyorum içimi zehirleyen cümleleri sarıyorum içimde kanayan yaralarımı astığından beri ömrüme yokluğunu k a l b i m d e t/aşıyor gidişinin ayak izlerini veda kokan tüm aşklar... Ayten Erdogan (Dolunay ) |