Harika bir şiir. Hem değişik hem esprili hem de çok hüzünlü. Zekice kurgulanmış ve iyi sonuçlanmış. Çok beğendim.
İlkbaharda güneşe açmak için
ölümü bekleyen insanın pişmanlılarına saklanırım
Bazen şaşırtmak okuyucuyu ve düşündürmek çok hoş oluyor. Ölümü bekleyen insanın pişmanlıkları.... Oysa ki beklenen cevap bu değil. Aslında yaşarken insan, hep bu çelişkilere düşmez mi. Benim de en karamsar zamanlarımda, hiç beklemediğim bir anda, onlarca güneş açar bir anda. Şiirin bu halini çok sevdim, belki de biraz kendimden birşeyler buldum.

Sonbaharda sararmamak için
kefen bezini düşlerime giydiririm
Sararmamak için ölümü düşlemek, belki de en kötüsüne hazırlanıp sararmayı eğlenceli hale getirmek.

Yaşamaktan yaşlanmamak için
yaşanmamış hayal aleminde yaşarım
Yaşlanmamak için, hayal aleminde yaşamak. İşte en keyifli tarafı bu hayal aleminde olmanın. Hem yaşlanmazsın hem de hayallerde kalıp, dünyanın bazen katlanılmaz gerçeklerine karşı direnebilirsin. Hayatta kalabilmek için insanın, en çok ihtiyacı olan şey, dokunulmamış düşlerdir. Her türlü acımasızlığa ve kirliliğe rağmen ancak düşler sayesinde ayakta kalabilirsin. Çocukların, sürekli gülmeleri ve herkese güvenebilmeleri biraz da düşler sayesinde değil midir?
Sanırım, hayal aleminde yaşayanlardan biri de benim.
Saygılarımla.