KİM O SIRTI SIVAZLANAN

İnsan insanın üzerinde buluttur
Aç susuz kaldıkça insan
Tırnakler kazır umut dağlarını;
Emekçiler soyunur tutsaklığa
Bir lokma ekmek takılı oltanın ucunda.
Gözyaşları hüzünle akar
Arsız bir el siler durur
Ölüleri kararmış, sararmış kütüklerden.

Güneş saklı durur gölgesinde insanın
Bir el girmez öfkenin içine
Gözyaşlarından dökülür çocuklar
Oysa dillerden hiç düşmezler
Alçak kirli kütük silsede tekleme.

Kim o sırtı sıvazlanan?

Kazır durur, kazmalı bir çöl karıncası
Kelebekler şaşırmış çiçek olmayı
Bulutlara çobanlık ederim ben;
Sıvazlanan sırtını göstermez alçak
Asılıp kaldığında kelebek salıncağına
Bir arı olup gidemezsin kutuplara.

Şamın kırlangıçları dökülür
Sulanmamış ekmeklere
Yaşlı çınarlar tanıktır yok oluşuna
Emeğin bin kez kalktığı ayakları üstüne.

İnsan insanın üzerine buluttur,
Kim o sırtı sıvazlanan?

Arsız bir el siler durur
Ölüleri kararmış, sararmış kütüklerden.

MUSTAFA SÖYLEMEZ 2308.2012