sokak lambası
ıslık ıslık çalındı
kulağıma kısık seslerden beter kendi gölgesinden ürkek cılız sendelerken yolda kalk dedi kısık ses ona eğildi yakaldı gölgesini kendi cılız elleriyle bileklerinden yol yordam bilmeden güneşe küsmüşde karanlıkta sokak lambası ışıgında hayat bulmak için mızrabı tel tel dile gelmiş dökülüvermiş isyanı tek bir kelimeye fakat söylemek naFİLE kendi cılız heybetinde homurtuların sesi karıştı birden cılız kısık sesine ürkek gölgesi kayboldu içine dair söyleyemeden isyanını yanından süzüldü bir ışık demeti gibi sadece kendi kaldı kendi isyanında tek kelimeye sevilelemek diye karşılıksız sevmek |