KARANLIĞIN IŞIĞI
Karanlığın Işığı...
Ne zaman ufka takılsa gözlerim, Kara bulutlar çöker üstüme Eser fırtına-bora, ruhumda Öyle bir sarsar ki derinden Sökülür yüreğim yerinden... Her bitişin finalinde Kopar ruhum bedenimden; DİRİLİŞE AKARIM... Sıyrılırım kara(lar) dan, mavi kuşanırım Başka bir boyuta geçer, zamanı aşarım Hayatın tüm hâlleri kanatlarım-da ANDA BİR ÖMÜR YAŞARIM... Dönüp bir de maziye bakarım Aynaya düşen; boş bir çerçeve... Alırım yafta-mı boynuma takarım "Bir varmış bir yokmuş" ... Kalmaz senden eser, silinir ismin; Dursa da yerinde taşlaşmış cismin... 12 AĞUSTOS 2012 /Metanet Yazıcı |
Duygusuyla, anlatımıyla, beni bugün en çok etkileyen sizin şiiriniz oldu. Değerli paylaşımınızı ve kaleminizi yürekten kutluyorum. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER