ÇOCUĞUNDA YAŞARSINSöylediği acıtır, ucu değince öze Sırtında taşıdığın kundaktaki utanmaz. Tanımıyor baksana dönünce ömür güze, Buruşan ellerinden şefkatlice tutunmaz. Lanet olsun yıllara; değerimi bitirir. Zamana uyan nesil saygısını yitirir. Hep ağlasan köşende mendilin dünden hazır Hatırını soranın kalmadıysa fazlasın. Son deminde Azrail , görünür göze Hızır Devri sönen hayatı çürümeden tuzlasın. Gidişimiz vahimdir akıbet ne olacak? Emanet sahibinde illa sükûn bulacak. Bu sefer de günlerce çırpınırlar peşinden Varıp ayak ucuna dualarla anarlar. Yanına yatak serip dövünürler döşünden, Avuçlayıp toprağı affedildik sanırlar. Nafiledir çabalar değerini bilmedin, Sağ iken akan yaşı bir kez olsun silmedin. Gidince dönülmüyor kapanıyor kapılar, Geride kalanların anlamayan yüzüne. Devran gelip-geçici, bir bir çöker yapılar, Temeli atar iken değmemişsen közüne. Bilesin ektiğini; toplayınca şaşarsın, Atana ettiğini, çocuğunda yaşarsın. İsmail Süklüm |