sevgili oğlum ne güzel bir şiir yazmışsın.içten gelen duyguların,şiirin anlamını o kadar güzelleştirmişlerki.
şiirdeki kahramanın hem sevgilisini düşünüyor,hemde kendi kendine yorumlar yapıyor.
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlarda insan ne yaparsa, ben şimdi bu çıkmazlarda geziniyorum. Beni bu havaların varlığı aşina etti tenine ve kokuna. Bu yüzden avareyim,bu yüzden özlüyorum bebek tenli yüzünü.Boğazımda düğümlenen hıçkırıklarıma engel olamadan önümdeki yapayalnız taşlara tekme atmakla yetiniyorum.Onlardan alıyorum hırsımı.Neden bıraktın gittin beni ey vefasız?Şehre yağmurlar yağarken ben, senin adını hayal ederek sevdan uğruna sokaklardayım. Şemsiyeye ihtiyaç hissetmeden ıslaklığıma inat, ilerliyorum.iyice ıslanayım ki belki hasta olurum.hastalandığımı duyarsan belki kıyamaz gelirsin gerisin geriye.hergün fakirliğimizi paylaşmadık mı,fedakarlıklarda bulunmadık mı.Neye
darıldında çektin gittin.Ne olur bu aşkın hatırına çık gelde bende daha fazla perişan olmayayım.Diyor ve ağlayarak tekrar aşkını aramak için sokağa fırlayıp gidiyor.
Sevgili oğlum, şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam.
şimdi şiirinize ve yorumumu uygun iki güzel söz ekliyorum.hoşçakalın.


SENSİZLİK
Sensizliğe alıştım,
Vurgun yedim ama dayandım ve kazandım,
Seni sensiz gibi yaşadım.
Sana deymeyi ve sarılmayı,
Daha dün geride bıraktım,
Sen bana bir tokat,
Bende sensizliğe bin tokat attım.
Vefasız dünya seni,
Sende beni ölüme sürükledin
Ama önemli değil,
Sensizlik artık ilaç geliyor bana.